Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

τα μάτια του πρίγκιπα.


Είναι τόσο ειρωνικό όταν τον κοιτάς.
Το μόνο που έχει να σου δώσει είναι γαλήνη.

Κουλουριασμένος στα φτωχά του ρούχα σε κοιτάζει με το πρόσωπο του σκυμμένο,παγωμένο και λυπημένο βλέμμα του.
Σκοτάδι στα μάτια του, οργή στο κεφάλι του κι όμως ειρηνικά χαμογελάει.Θέλει να δείχνει καλά,να σε εξαπατήσει μα σκιά μπροστά στα μάτια του ζωγραφίζοντας την  άβυσσο του.

Σαν με κοιτά, η λύπη αυτή των ματιών του με ακινητοποιεί.
Ο ήχος της αναπνοής του τόσο βαρύς, τόσο βρώμικος  ..
Ίσως αυτή η ζωή να τον καθυστερεί σ' αυτό το οποίο θέλει να είναι.Σ' αυτό το οποίο θέλει να κερδίσει ή ίσως να καταφέρει.
Τα λόγια του μυαλού του η μόνη συντροφιά. Στοιχηματίζω πως δεκάρα δεν δίνει κανείς αν κρυώνει τώρα η ψυχή του ..
Τα αισθήματα του ψυχορραγούν αλλά η ζωή κυλά στον κόσμο του μυαλού του,προσπαθώντας να ΖΉΣΕΙ αυτό που επιθυμεί..

Ψάξε βρες τον τρόπο να κρύψεις στην αγκαλιά του το χαμόγελο που έχει χαθεί από τα χείλη του. Δώσε του στοργή,αρκεί μην τον πονέσεις..