Μάρτης σκέψεων.

Ξημερώματα στο σκοτεινό μου δωμάτιο γράφοντας στο χαρτί μου,έχω σκαλώσει στην φλόγα του κεριού που τρεμοσβήνει.Σκέφτομαι πως έτσι είναι και οι σχέσεις των ανθρώπων .. μια φλόγα άμα σβήσει δύσκολα ανάβει ξανά.Ο έρωτας όλα τα νικά; Μάλλον έτσι θέλουμε να πιστεύουμε.Καράβι δίχως κατάρτι αδύνατο να σαλπάρει ..φουρτούνα δίχως θάλασσα.. έτσι και στον έρωτα χρειάζονται δυο άνθρωποι που να νοιάζονται ο ένας για τον άλλον,που θα γελάνε, που θα θυμώνουν και θα σκέφτονται "δεν πειράζει".Που θα μοιράζονται τη ζωή ώστε αυτή να γίνει μια όμορφη ανάμνηση.Άνθρωποι παραπάνω από φίλοι που θα περνάνε καλά και δύσκολα μαζί.
Πολλές μουτζούρες και σχισμένα χαρτιά τριγύρω.Περισσότερα και από τις ίδιες μου τις σκέψεις.Ένα πανηγύρι σκέψεων και συναισθημάτων έχει καταντήσει το δωμάτιο μου,ένας χώρος που περνάω τον περισσότερο μου χρόνο. Πόσα να αντέξει το μυαλό μου;