Κυριακή 24 Απριλίου 2011

Μερικές φορές η δυστυχία είναι τρομερά ρομαντική.

Μέσα στα σάπια όνειρα που ζω,οι εικόνες του μυαλού μου έχουν το παράπονο της απουσίας σου.
Ραγισμένες και τσαλακωμένες βυθίζονται στο σκοτάδι.Τα φώτα κλείνουν,η μουσική δεν σταματά
και 'γω δεν προχωράω παρακάτω.Κοιτάζω την μίζερη ζωή μου και ξαφνικά συνειδητοποιώ πως το
μόνο πράγμα που κατάφερα είναι ότι ταλαιπώρησα και βασάνισα πάρα πολύ τον εαυτό μου.
Αντιμετωπίζοντας τις αναμνήσεις το μόνο που καταφέρνεις είναι να χάσεις σύντομα τα κομμάτια
σου,μη ικανός να τα ενώσεις ξανά.Καθόλου βήματα στο χαμόγελο ..ο δρόμος μοιάζει άδειος.

Μερικές φορές η δυστυχία είναι τρομερά ρομαντική.Τόσο πολύ που τρομάζω με τον εαυτό μου.
Γιατί να είμαι τόσο διψασμένος; - παρακαλώ εξαφανίσου.Από τις σκέψεις,το εγώ μου,το παρελθόν μου.
Ένα ψέμα σε όλο αυτό το αληθινό δίχως να μπορώ να το διαγράψω.Αν μείνω θα πνιγώ στις στάχτες μου.
Κρατώντας την τελευταία μου ανάσα ,όλα μοιάζουν ψεύτικα ,χαμένα.Σπασμένα κομμάτια ξανά εδώ.
Χαράματα στο δρομάκι της γειτονιάς,πετυχαίνω τον εαυτό μου στον καθρέφτη να αναρωτιέται :
"Και σε τι ωφέλησαν τα όνειρα που κάνω;" Συνήθως καταστρέφονται με ένα μόνο άγγιγμα μου.
Τα αστέρια πάντα πέφτουν .. σβήνουν και χάνονται ..όπως τα ίχνη σου που εξαφανίστηκαν.
Μα όταν χτυπά η καρδιά,η λογική κάνει πίσω | μόνο σε τραγούδια σε χωράω πια.
Ο έρωτας είναι δολοφονικός και συναισθηματικά καταστροφικός.
Τόσες αγκαλιές ..το πρώτο μας φιλί θέλω να νιώσω ξανά.
Σε σκέφτομαι.Άραγε να κάνεις και 'συ το ίδιο;


Σάββατο 16 Απριλίου 2011

βήματα στην θάλασσα μέσα μου.

Μήνας πίσω στον ουρανό που εμφανίστηκε ήλιος.
Βγάζοντας τα γυαλιά ..μαυρίλα.Ήρθαν οι αστραπές
και εξελίχτηκαν σε βροχή.

Είπα θα ελέγχω τα συναισθήματα μου ,μα αυτά ήταν πιο δυνατά από εμένα.Δεν θα αφήσω αυτήν την τρέλα είχα υποσχεθεί,μπορώ να κάνω αλλιώς;

Το ουρλιαχτό στο κύμα του μυαλού μου δεν σταματά,
υποφέρει, βασανίζεται και ψάχνει το γαμημένο συναίσθημα.
Πραγματικά όλα τα όμορφα φτάνουν στο τέλος τους.
Όνειρα στην αμμουδιά ξεχασμένα και ανεκπλήρωτα.
Βότσαλα οι σκέψεις μου.Παρ' τα όλα γιατί είναι δικά σου.
Η καρδιά δυστυχώς δεν είναι σκληρός δίσκος να διαγράφεις
ό,τι θελήσεις την οποιαδήποτε στιγμή..
"Τι να τον κάνω το σκοπό σου; Η στάση σου μου αρκεί."
Κάθε στροφή που παίρνω,βλέποντας τις επιλογές μου με οδηγούν σε αδιέξοδο.Οι εποχές αλλάζουν και 'γω δεν βάζω μυαλό.
Έχω αρχίσει να μισώ τον έρωτα και τα συναισθήματα μου.

Σάββατο 9 Απριλίου 2011

Το χάπι για τις άσχημες στιγμές.

Το αίσθημα της λύπης και η σφαίρα στην καρδία,
ο έρωτας και οι σκέψεις που περιτριγυρίζουν το μυαλό,
βρωμάνε ,εξευτελίζονται | ταπεινώνονται κάθε στιγμή που
αφήνεις αυτό το παραθυράκι ανοιχτό και νυχτωμένο.

Το δάκρυ πλέον γίνεται κλάμα.
Εκφράζοντας την θλίψη με το κλάμα,
απομακρύνεται η συναισθηματική ένταση,
οι άσχημες πληγές των σκέψεων επουλώνονται σιγά - σιγά.
... στοιχειώνουν όμως την καρδιά.

Αν αισθάνεσαι την επιθυμία να κλάψεις , κάνε το χωρίς δισταγμό.
Μαχαίρι καρφωμένο το τίμημα του έρωτα.