Άσπρο.

Λέξεις στο χαρτί, μισές αποκομμένες
από την καρδιά μου που νιώθει μοναξιά
χωρίς να υπάρχει πόνος,μιζέρια ή πραγματική "έρημη γη".

Νυχτιάτικα στο βούρκο του κρεβατιού μου,
συγκεντρώνω τις άγνωστες και ηλίθιες
σκέψεις μου που δεν οδηγούν πουθενά,
όπως το απέραντο άσπρο στο χαρτί μου που μόνο
το γκρι του μολυβιού δίνει την αίσθηση ζωής.

Ίσως μου λείπει κάτι.
Ίσως να ξέμεινα από συντροφιά απόψε.

Το δωμάτιο τονίζει τις σκοτεινές σκέψεις μου που
έχω χαράξει στους τοίχους της μοναξιάς μου.
Ίσως στο κελί αυτό , πεθαίνω για κάτι..

Μη μου πεις ΨΈΜΜΑΤΑ.
Κοίτα στα μάτια μου πόσο έχει απομακρυνθεί το σκοτάδι
και στάξε μου έρωτα όπως την πρώτη φορά.

Perfect Rainy Sunday.

Ακούγεται τόσο απλό,τόσο καθημερινό και ανθρώπινο ..
ωστόσο είναι όμορφο και ρομαντικό.
Το συναίσθημα μιας βροχερής Κυριακής σαν αυτή
ξαπλωμένος στο κρεβάτι με τον άνθρωπο σου
ακούγοντας την βροχή να πέφτει σκεπασμένοι από φιλιά και χάδια
δίχως σκέψεις και έννοιες ακολουθώ την ζωή σου όπου με βγάλει.
 .. γλυκιά απόδραση από τις μέρες μακριά σου.

Μια ζεστή αγκαλιά στο κρύο της πόλης
και ένα δροσερό χαμόγελο από το πρόσωπο σου
εκεί .. στο μονοπάτι των σκέψεων μου συναντάω μόνο εσένα.
Τόσο γλυκό να περπατάς βλέποντας του ουρανού τα σύννεφα που
σε κάθε ένα σύννεφο να βρίσκεις έναν κόσμο μόνο για δύο.
Και ανάμεσα τους το πιο λαμπρό αστέρι να προσπαθεί να κρυφτεί.
-στιγμές μαγικές σε όνειρο αληθινό.

Μεθάω από έρωτα καθώς τα σεντόνια μυρίζουν το δικό σου άρωμα,
κάνοντας σκέψεις με μοναδικό παραλήπτη την καρδιά σου ..
Το Φως στο σκοτάδι μου το άγγιγμα σου
 ... περιμένοντας να ονειρευτούμε αγκαλιά.

...
Καληνύχτα.

κομμάτι της καρδιάς μου.

Κάποτε,

σε ένα μήνυμα σου ,

μου είχες εκφράσει πόσο όμορφα νιώθεις κοντά μου

και ότι χαίρεσαι που μπήκα στην ζωή σου και είσαι μαζί μου.

Αντίθετα ,εγώ σε πλήγωσα -λέγοντας σου πως τρομάζω με το "εμείς" ..

έβαλα στην άκρη τα αισθήματα μου για λίγο .. αλλά γρήγορα ,

έπεσα στην παγίδα της καρδιάς σου!

Πλέον είμαι σίγουρος , ότι το να είμαι μαζί σου,μου προκαλεί υπέροχα

συναισθήματα,πεταλούδες στο στομάχι και όμορφες εικόνες στο μυαλό.

Η καρδιά μου αγκαλιάζει την δικιά σου.

Το νόημα των λέξεων είναι πολύ λίγο για να περιγράψω αυτό που νιώθω για σένα!

Είμαι και θα είμαι ΤΡΕΛΟΣ για σένα και ας αφήνω τον χαρακτήρα μου να μην το δείχνει.

ροκ μπαλάντα:Ένα χαμόγελο σαν το δικό σου.

Μερικές φορές ζεις πράγματα τα οποία έρχονται χωρίς να τα περιμένεις.
Πράγματα τα οποία συμβαίνουν για κάποιο λόγο.Πολλές φορές καλά και άλλες άσχημα! Στιγμές και εικόνες που δεν ξεχνιούνται εύκολα.
Η αφορμή στον έρωτα είναι οι κηλίδες ζωής που σου προσφέρει να νιώσεις .. να αιστανθείς την δίψα να είσαι με τον άνθρωπο σου ΕΝΑ!
Να περνάει ένα λεπτό μακριά "του"  ..και να φαίνεται αιώνας!

Το κύμα χτυπάει στην αμμουδιά.Τα βότσαλα ηχούν στα χρώματα της σκέψης σου.Η αγκαλιά σου στα άστρα,σαν όνειρο φανταστικό του μυαλού μου.Δικιά μου κατοικία δίχως θέληση να την εγκαταλείψω.Ο έρωτας σαν αλήτης μας χτυπάει και δεν μας αφήνει να ανασάνουμε πέρα από το άρωμα του.Ξέρω σαν σε κοιτώ ..πόσα πράγματα έχεις μέσα σου .. μα σαν το γυαλί σπάνε ..είμαι εδώ για σένα.

Χαμογελάω γιατί υπάρχεις εσύ!

Χρώματα στην αρχή μιας διαδρομής.

Πόσο δύσκολο είναι να συγκρατήσουμε αυτό που νιώθουμε;

Ματωμένος από το παρελθόν ,διωγμένος από το μαξιλάρι της ψυχής .. νιώθω να ταξιδεύω ξανά.

Παράλληλα να χάνομαι ,νοσταλγία. Δώσε αυτό που αισθάνεσαι ή κρύψε τα συναισθήματα σου; 

Αστείο να νιώθεις συναισθήματα σε έναν κόσμο που δύσκολα πλέον τα βρίσκεις.

Μερικές φορές φοβάσαι να τα νιώσεις και ακόμα περισσότερες να τα αποδεχθείς και να τα εκφράσεις.

Βάζοντας το στα πόδια δεν θα το βρεις ποτέ, απλά θα ψάχνεις για σκόρπια ψίχουλα στην ερημιά.

Ευτυχώς που ξέχασα να χαμογελάω στις στάχτες και στον πόνο.

Τον έρωτα δεν τον ψάχνεις στην μοναξιά σου,απλά περιμένεις την κατάλληλη στιγμή για 

να σε πετύχει με τα βέλη του.

                                  

Μερικές φορές η δυστυχία είναι τρομερά ρομαντική.

Μέσα στα σάπια όνειρα που ζω,οι εικόνες του μυαλού μου έχουν το παράπονο της απουσίας σου.
Ραγισμένες και τσαλακωμένες βυθίζονται στο σκοτάδι.Τα φώτα κλείνουν,η μουσική δεν σταματά
και 'γω δεν προχωράω παρακάτω.Κοιτάζω την μίζερη ζωή μου και ξαφνικά συνειδητοποιώ πως το
μόνο πράγμα που κατάφερα είναι ότι ταλαιπώρησα και βασάνισα πάρα πολύ τον εαυτό μου.
Αντιμετωπίζοντας τις αναμνήσεις το μόνο που καταφέρνεις είναι να χάσεις σύντομα τα κομμάτια
σου,μη ικανός να τα ενώσεις ξανά.Καθόλου βήματα στο χαμόγελο ..ο δρόμος μοιάζει άδειος.

Μερικές φορές η δυστυχία είναι τρομερά ρομαντική.Τόσο πολύ που τρομάζω με τον εαυτό μου.
Γιατί να είμαι τόσο διψασμένος; - παρακαλώ εξαφανίσου.Από τις σκέψεις,το εγώ μου,το παρελθόν μου.
Ένα ψέμα σε όλο αυτό το αληθινό δίχως να μπορώ να το διαγράψω.Αν μείνω θα πνιγώ στις στάχτες μου.
Κρατώντας την τελευταία μου ανάσα ,όλα μοιάζουν ψεύτικα ,χαμένα.Σπασμένα κομμάτια ξανά εδώ.
Χαράματα στο δρομάκι της γειτονιάς,πετυχαίνω τον εαυτό μου στον καθρέφτη να αναρωτιέται :
"Και σε τι ωφέλησαν τα όνειρα που κάνω;" Συνήθως καταστρέφονται με ένα μόνο άγγιγμα μου.
Τα αστέρια πάντα πέφτουν .. σβήνουν και χάνονται ..όπως τα ίχνη σου που εξαφανίστηκαν.
Μα όταν χτυπά η καρδιά,η λογική κάνει πίσω | μόνο σε τραγούδια σε χωράω πια.
Ο έρωτας είναι δολοφονικός και συναισθηματικά καταστροφικός.
Τόσες αγκαλιές ..το πρώτο μας φιλί θέλω να νιώσω ξανά.
Σε σκέφτομαι.Άραγε να κάνεις και 'συ το ίδιο;

βήματα στην θάλασσα μέσα μου.

Μήνας πίσω στον ουρανό που εμφανίστηκε ήλιος.
Βγάζοντας τα γυαλιά ..μαυρίλα.Ήρθαν οι αστραπές
και εξελίχτηκαν σε βροχή.

Είπα θα ελέγχω τα συναισθήματα μου ,μα αυτά ήταν πιο δυνατά από εμένα.Δεν θα αφήσω αυτήν την τρέλα είχα υποσχεθεί,μπορώ να κάνω αλλιώς;

Το ουρλιαχτό στο κύμα του μυαλού μου δεν σταματά,
υποφέρει, βασανίζεται και ψάχνει το γαμημένο συναίσθημα.
Πραγματικά όλα τα όμορφα φτάνουν στο τέλος τους.
Όνειρα στην αμμουδιά ξεχασμένα και ανεκπλήρωτα.
Βότσαλα οι σκέψεις μου.Παρ' τα όλα γιατί είναι δικά σου.
Η καρδιά δυστυχώς δεν είναι σκληρός δίσκος να διαγράφεις
ό,τι θελήσεις την οποιαδήποτε στιγμή..
"Τι να τον κάνω το σκοπό σου; Η στάση σου μου αρκεί."
Κάθε στροφή που παίρνω,βλέποντας τις επιλογές μου με οδηγούν σε αδιέξοδο.Οι εποχές αλλάζουν και 'γω δεν βάζω μυαλό.
Έχω αρχίσει να μισώ τον έρωτα και τα συναισθήματα μου.

Το χάπι για τις άσχημες στιγμές.

Το αίσθημα της λύπης και η σφαίρα στην καρδία,
ο έρωτας και οι σκέψεις που περιτριγυρίζουν το μυαλό,
βρωμάνε ,εξευτελίζονται | ταπεινώνονται κάθε στιγμή που
αφήνεις αυτό το παραθυράκι ανοιχτό και νυχτωμένο.

Το δάκρυ πλέον γίνεται κλάμα.
Εκφράζοντας την θλίψη με το κλάμα,
απομακρύνεται η συναισθηματική ένταση,
οι άσχημες πληγές των σκέψεων επουλώνονται σιγά - σιγά.
... στοιχειώνουν όμως την καρδιά.

Αν αισθάνεσαι την επιθυμία να κλάψεις , κάνε το χωρίς δισταγμό.
Μαχαίρι καρφωμένο το τίμημα του έρωτα. 

Μάρτης σκέψεων.

Ξημερώματα στο σκοτεινό μου δωμάτιο γράφοντας στο χαρτί μου,έχω σκαλώσει στην φλόγα του κεριού που τρεμοσβήνει.Σκέφτομαι πως έτσι είναι και οι σχέσεις των ανθρώπων .. μια φλόγα άμα σβήσει δύσκολα ανάβει ξανά.Ο έρωτας όλα τα νικά; Μάλλον έτσι θέλουμε να πιστεύουμε.Καράβι δίχως κατάρτι αδύνατο να σαλπάρει ..φουρτούνα δίχως θάλασσα.. έτσι και στον έρωτα χρειάζονται δυο άνθρωποι που να νοιάζονται ο ένας για τον άλλον,που θα γελάνε, που θα θυμώνουν και θα σκέφτονται "δεν πειράζει".Που θα μοιράζονται τη ζωή ώστε αυτή να γίνει μια όμορφη ανάμνηση.Άνθρωποι παραπάνω από φίλοι που θα περνάνε καλά και δύσκολα μαζί.
Πολλές μουτζούρες και σχισμένα χαρτιά τριγύρω.Περισσότερα και από τις ίδιες μου τις σκέψεις.Ένα πανηγύρι σκέψεων και συναισθημάτων έχει καταντήσει το δωμάτιο μου,ένας χώρος που περνάω τον περισσότερο μου χρόνο. Πόσα να αντέξει το μυαλό μου;

η λογική της καρδιάς.

Ξεκινώντας είπε: << Το μόνο πράγμα που αξίζει είναι η πληγή αλλά αργότερα καταλαβαίνεις τα λάθη σου>>. Προφανώς,διότι όταν σε πληγώνουν τότε καταλαβαίνεις ότι αγαπάς και νοιάζεσαι για τον άλλον ..στην συνέχεια όμως αυτή η αγάπη γίνεται απέχθεια ,αδιαφορία και μίσος.Πόσο αφελής είμαστε να εκδηλώνουμε τόσα συναισθήματα; Δεν υπάρχει μια ισορροπία.Τα δικά μου λάθη τα ξέρω ,τα δέχομαι και πραγματικά δεν θα ήθελα να τα σβήσω και να μπορούσα να το κάνω.Μπορεί να μην μαθαίνω από αυτά και να επαναλαμβάνω ξανά και ξανά αλλά όταν η καρδιά μιλάει ,η λογική σωπαίνει ..Έτσι και αλλιώς δεν υπάρχει λογική στα "θέλω" της καρδιάς.
 Ίσως ,να μην καταλάβατε τίποτα ή να σας μπέρδεψα με όλη αυτή τη παράλογη φλυαρία μου αλλά εγώ καταλαβαίνω και δεν με ενδιαφέρει οι άλλοι να ξέρουν παραπάνω ..

Χαμένος στον εαυτό μου.Παράνοια!

Το μυαλό μου κρυώνει με σκέψεις .
Σαββατόβραδο γυμνό.
Τύψεις και έρωτας.

Περπατώ κοιτάζοντας μπροστά και συγχρόνως δεν προσέχω τίποτα απολύτως.
Ακούω τις φωνές της πόλης για να ξεχάσω τις σκέψεις μου.Ποιες σκέψεις;
Δεν ξέρω τι σκέφτομαι.Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν έχω μέρος να πάω.
Μέρος που θέλω να είμαι .. να ανήκω.Δεν θέλω να πάω κάπου συγκεκριμένα.
Θέλω απλά να χαθώ,να βρω τον χαμογελαστό Πάνο ξανά.

Τα ουρλιαχτά του μυαλού μου.

Τα λόγια σου,αγκάθια στην βαμπίρικη καρδιά μου.Ο χρόνος όμως με ξεγελάει αγγίζοντας αυτά που νιώθω.Θέλω τόσα να σου πω ,μα όλο με σιωπή προσφέρεις την παρουσία σου.Ειρωνικά τώρα γελάς μέσα στην συννεφιά.Διώξε τα μαύρα σύννεφα και δώσε μου τον θόρυβο σου! Αγγίζοντας αυτή τη σιωπή ,από το παράθυρο μου κοιτάζω .. καθώς το κρύο αθόρυβα εισχωρεί στο δωμάτιο με την σκέψη σου. Και
ενώ ξέρω ότι ο δρόμος σου ανήκει στο "μακρυά" πλέον .. εγώ επιμένω σε αυτήν την χαζή σκέψη.Ίσως το ράδιο συνεχίσει να παίζει αρκετό καιρό ακόμα αλλά κοιτάζοντας την ανάμνηση δεν θα σταματήσει ποτέ.
Και ερχόμαστε στην μέρα ετούτη. Έφτασε η ώρα,ο καιρός,η ημέρα.Τα περιοδικά ξεφυλλίζουν το παρελθόν και εγώ ήρθε η ώρα να κλείσω την πόρτα επιτέλους.Μα και να έχασα τον δρόμο μου ,τον βρήκα επιτέλους,με τον έναν ή τον άλλον τρόπο η σελίδα γύρισε.Με ένα αντίο προς το παρόν ...

τα μάτια του πρίγκιπα.

Είναι τόσο ειρωνικό όταν τον κοιτάς.

Το μόνο που έχει να σου δώσει είναι γαλήνη.

Κουλουριασμένος στα φτωχά του ρούχα σε κοιτάζει με το πρόσωπο του σκυμμένο,παγωμένο και λυπημένο βλέμμα του.

Σκοτάδι στα μάτια του, οργή στο κεφάλι του κι όμως ειρηνικά χαμογελάει.Θέλει να δείχνει καλά,να σε εξαπατήσει μα σκιά μπροστά στα μάτια του ζωγραφίζοντας την  άβυσσο του.

Σαν με κοιτά, η λύπη αυτή των ματιών του με ακινητοποιεί.

Ο ήχος της αναπνοής του τόσο βαρύς, τόσο βρώμικος  ..

Ίσως αυτή η ζωή να τον καθυστερεί σ' αυτό το οποίο θέλει να είναι.Σ' αυτό το οποίο θέλει να κερδίσει ή ίσως να καταφέρει.

Τα λόγια του μυαλού του η μόνη συντροφιά. Στοιχηματίζω πως δεκάρα δεν δίνει κανείς αν κρυώνει τώρα η ψυχή του ..

Τα αισθήματα του ψυχορραγούν αλλά η ζωή κυλά στον κόσμο του μυαλού του,προσπαθώντας να ΖΉΣΕΙ αυτό που επιθυμεί..

Ψάξε βρες τον τρόπο να κρύψεις στην αγκαλιά του το χαμόγελο που έχει χαθεί από τα χείλη του. Δώσε του στοργή,αρκεί μην τον πονέσεις..