βήματα στην θάλασσα μέσα μου.

Μήνας πίσω στον ουρανό που εμφανίστηκε ήλιος.
Βγάζοντας τα γυαλιά ..μαυρίλα.Ήρθαν οι αστραπές
και εξελίχτηκαν σε βροχή.

Είπα θα ελέγχω τα συναισθήματα μου ,μα αυτά ήταν πιο δυνατά από εμένα.Δεν θα αφήσω αυτήν την τρέλα είχα υποσχεθεί,μπορώ να κάνω αλλιώς;

Το ουρλιαχτό στο κύμα του μυαλού μου δεν σταματά,
υποφέρει, βασανίζεται και ψάχνει το γαμημένο συναίσθημα.
Πραγματικά όλα τα όμορφα φτάνουν στο τέλος τους.
Όνειρα στην αμμουδιά ξεχασμένα και ανεκπλήρωτα.
Βότσαλα οι σκέψεις μου.Παρ' τα όλα γιατί είναι δικά σου.
Η καρδιά δυστυχώς δεν είναι σκληρός δίσκος να διαγράφεις
ό,τι θελήσεις την οποιαδήποτε στιγμή..
"Τι να τον κάνω το σκοπό σου; Η στάση σου μου αρκεί."
Κάθε στροφή που παίρνω,βλέποντας τις επιλογές μου με οδηγούν σε αδιέξοδο.Οι εποχές αλλάζουν και 'γω δεν βάζω μυαλό.
Έχω αρχίσει να μισώ τον έρωτα και τα συναισθήματα μου.