Πέμπτη 9 Απριλίου 2015

λευκές σελίδες στην ιστορία μου

Επτά χρόνια απουσίας και η παρουσία σου ακόμη δυνατή μεγαλώνοντας στις αναμνήσεις που εσύ μου έδωσες να ζω.

Η πιο μουντή ημέρα του χρόνου.Η ημέρα που μίσησα.Η ημέρα που έφυγες!
Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα μου,τα δάκρυα με λυγίζουν και ξέρω πως θα 'θελες να ήμουν δυνατός.Θυμάμαι που σε κρατούσα και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα.Αυτό με πονούσε περισσότερο. Χαραγμένη στην μνήμη μου η περίοδος της παιδικής μου ηλικίας και τα πράγματα που κάναμε μαζί. Μέχρι και οι τσακωμοί μας, μια γλυκιά ανάμνηση λίγο θαμπή αλλά χαμογελάω στην σκέψη αυτή. Τόσα πράγματα να θυμάμαι,μα τόσο λίγα.

Αναμνήσεις μιας ολόκληρης ζωής που άμα ξεκινήσω να γράφω δεν θα τελειώσω ποτέ!
Χάθηκες από την ζωή αλλά στην δική μου ζωή είσαι ακόμα εδώ.


Μεγάλωνα ξέροντας πως είσαι εδώ,έφυγες και μεγάλωσα απότομα!