Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Χρώματα στην αρχή μιας διαδρομής.



Πόσο δύσκολο είναι να συγκρατήσουμε αυτό που νιώθουμε;
Ματωμένος από το παρελθόν ,διωγμένος από το μαξιλάρι της ψυχής .. νιώθω να ταξιδεύω ξανά.
Παράλληλα να χάνομαι ,νοσταλγία. Δώσε αυτό που αισθάνεσαι ή κρύψε τα συναισθήματα σου; 
Αστείο να νιώθεις συναισθήματα σε έναν κόσμο που δύσκολα πλέον τα βρίσκεις.
Μερικές φορές φοβάσαι να τα νιώσεις και ακόμα περισσότερες να τα αποδεχθείς και να τα εκφράσεις.
Βάζοντας το στα πόδια δεν θα το βρεις ποτέ, απλά θα ψάχνεις για σκόρπια ψίχουλα στην ερημιά.
Ευτυχώς που ξέχασα να χαμογελάω στις στάχτες και στον πόνο.

Τον έρωτα δεν τον ψάχνεις στην μοναξιά σου,απλά περιμένεις την κατάλληλη στιγμή για 
να σε πετύχει με τα βέλη του.





2 σχόλια:

  1. τι κάνεις όμως όταν έχεις κουραστεί πια να περιμένεις ή να βλέπεις ότι ο δικός σου έρωτας έχει καταρράκτη και δεν μπορεί να σε πετύχει?

    Όταν γίνετε συνειδητά, ίσως τα ψίχουλα στην έρημο να είναι μια παρηγοριά στην αναμονή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. συμφωνω.. αλλα αξιζει αναμονη σε κατι το οποιο ισως ειναι αδυνατον?

    ΑπάντησηΔιαγραφή