Άσπρο.

Λέξεις στο χαρτί, μισές αποκομμένες
από την καρδιά μου που νιώθει μοναξιά
χωρίς να υπάρχει πόνος,μιζέρια ή πραγματική "έρημη γη".

Νυχτιάτικα στο βούρκο του κρεβατιού μου,
συγκεντρώνω τις άγνωστες και ηλίθιες
σκέψεις μου που δεν οδηγούν πουθενά,
όπως το απέραντο άσπρο στο χαρτί μου που μόνο
το γκρι του μολυβιού δίνει την αίσθηση ζωής.

Ίσως μου λείπει κάτι.
Ίσως να ξέμεινα από συντροφιά απόψε.

Το δωμάτιο τονίζει τις σκοτεινές σκέψεις μου που
έχω χαράξει στους τοίχους της μοναξιάς μου.
Ίσως στο κελί αυτό , πεθαίνω για κάτι..

Μη μου πεις ΨΈΜΜΑΤΑ.
Κοίτα στα μάτια μου πόσο έχει απομακρυνθεί το σκοτάδι
και στάξε μου έρωτα όπως την πρώτη φορά.