Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

" Κρίση Πανικού "

         Πολλές φορές στην ζωή μας αναρωτιόμαστε για την τροπή που θα πάρει.Μερικές φορές την διαμορφώνουμε εμείς οι ίδιοι και άλλες φορές απλά πέρνουν αποφάσεις  δεύτεροι για μας.
         Αρχικά, αυτό συμβαίνει στην ηλικία των 17 χρόνων μας ,για παράδειγμα ,που οι γονείς μας, μας λέγανε "Πρέπει να σπουδάσεις,να γίνεις κάτι στην ζωή σου για να μην έχεις την τύχη την δικιά μας - βέβαια τότε τα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα (αλλά who cares?) - και καταλήξεις στους δρόμους. Έμεις όμως είμαστε σε φάση "ναι μαμά/μπαμπά ό,τι πεις".
         Σε δεύτερη φάση ,και μετά την ηλικία των 17, πρέπει να πάρουμε αποφάσεις μόνοι μας και να διαμορφώσουμε την ζωή μας έτσι όπως μας αρέσει.Δεν το κάνουμε όμως ,διότι δεν ξέρουμε ούτε εμείς οι ίδιοι τι θέλουμε.Γι' αυτό πολλές φορές ζητάμε την συμβουλή από κάποιον-α φίλο-η μας ή τον-ην σύντροφο μας.Το χειρότερο είναι το κορίτσι/αγόρι σου να σου λέει πως βλέπει την άποψη της/του αλλά να σου επιβάλλει και τι να κάνεις,αλλά δεν θα ανοίξω το θέμα <<καταπίεση μιας σχέσης>> γιατί δεν θα τελειώσω ούτε αύριο.
         Εμένα μ'αρέσει να παίρνω αποφάσεις για την ζωή μου μόνος μου αλλά δεν θα πω ΌΧΙ στην συμβουλή ενός φίλου.Το θέμα είναι ότι συχνά επηρεάζομαι από αυτά που μου λένε και ίσως η συμβουλή κάποιου να με κάνει να αλλάξω όλες μου τις απόψεις , όχι μόνο στο θέμα πως θα διαμορφώσω την ζωή μου, αλλά και γενικότερα ..
         Αυτό που με απασχολεί εμένα περισσότερο όμως είναι τι θα γίνει στα 25 ,στα 30 μου χρόνια που η ζωή θα φωνάζειιιιιι .. Όταν όμως η ζωή μας είναι σαν τα σκουπίδια της προηγούμενης μέρας .. τι κάνουμε; ΚΟΛΥΜΠΑΜΕ ΚΟΛΥΜΠΑΜΕ!!!

1 σχόλιο: