Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

Άνθρωποι μόνοι

          Είναι στιγμές στην ζωή μας που νιώθουμε μόνοι ,ενώ μπορεί να μην μας λείπει τίποτα.Βασικά 
είτε με φίλους, είτε όταν είμαστε σπίτι να κάνουμε παρέα με τον εαυτό μας,υπάρχει ένα κενό που μας ποτίζει από πάνω μέχρι κάτω.Πρόσωπα που προσπαθούν να μας κάνουν να γελάσουμε και τα καταφέρνουν.Όμως το γέλιο αυτό αν δεν είναι ψεύτικο, είναι γέλιο με χρονοδιακόπτη του ενός λεπτού.
          Μήπως αυτό λέγεται κατάθλιψη ; πίκρα ; παράπονο ; βαρεμάρα ;Δεν ξέρω πως να το χαρακτηρίσω.
Πάντως όλοι έχουμε περάσει μια τέτοια φάση στην ζωή μας δίχως λόγο και αιτία.Και είναι δύσκολο να προσπαθείς να αντιμετωπίσεις το ΕΓΩ σου.
          Η μοναξία είναι το χειρότερο πράγμα, προσωπικά ενώ δεν γουστάρω, μερικές φορές μου αρέσει να περνάω ώρες με τον εαυτό μου κι ας είμαι πολύ καλά ψυχολογικά.Πώς γίναμε άνθρωποι μόνοι όμως; Ίσως μας τελείωσε η εμπιστοσύνη και δεν μπορούμε να ανοιχτούμε πλέον, να αγκαλιάσουμε τον άλλον - και στον φιλικό και στον ερωτικό τομέα - . 
          Ίσως να έχουμε φάει πολλά σκατά από όλους και να μας τελείωσε το κωλόχαρτο.Επίσης κάποιες φορές προτιμάμε να μην ερωτευτούμε, κάνουμε πίσω γιατί φοβόμαστε.Πιστεύω όμως ότι μπορεί να γεννηθήκαμε μόνοι αλλά δεν θα πεθάνουμε και μόνοι.Για όλους κάπου υπάρχει ένας άνθρωπος που νοιάζεται και μας αγαπά,είτε είναι φίλος,ταίρι ή μέλος της οικογένειας.



4 σχόλια:

  1. Ayto to thema sikwnei megali kouventa. Mipos telika agapame ti monaksia kata vathos giati mas kanei na ektimoume pragmata pou den exoume, i kryvei mia glykeia melagxolia pou tin theloume kai de theloume na tin apoxwristoume. Prwti fora sto blog sou, apo internet kafe sti Rodo pou eimai diakopes,idi mpike sta favorites!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. egw agapaw pl tin monaksia alla dn mou aresei kiolas file mou!!efxaristw pl :D an kai misw thn rodo gt eimouna prosfata fantaros efxomai na pernas kala

    ΑπάντησηΔιαγραφή