Το μυαλό μου κρυώνει με σκέψεις .Σαββατόβραδο γυμνό.
Τύψεις και έρωτας.
Περπατώ κοιτάζοντας μπροστά και συγχρόνως δεν προσέχω τίποτα απολύτως.
Ακούω τις φωνές της πόλης για να ξεχάσω τις σκέψεις μου.Ποιες σκέψεις;
Δεν ξέρω τι σκέφτομαι.Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν έχω μέρος να πάω.
Μέρος που θέλω να είμαι .. να ανήκω.Δεν θέλω να πάω κάπου συγκεκριμένα.
Θέλω απλά να χαθώ,να βρω τον χαμογελαστό Πάνο ξανά.
δεν ξερω ποιος εισαι ή τι εισαι αλλα ξερω οτι αυτο που μολις διαβασα το βρηκα κατι παραπανω απο ενδιαφερον.ξερεισ γραφω και γω κατι τετοια,οχι τοσο ελευθερα,αλλα το θεμα δεν ειναι το ποσο ελευθερα γραφω εγω ή εσυ αλλα οτι μου θυμησες τον εαυτο μου και πως ηταν καποτε ο εαυτος μου.Συγχαριτηρια!Συνεχισε να γραφεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ και όποια κ αν εισαι εσυ! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή