Κυριακή 24 Απριλίου 2011

Μερικές φορές η δυστυχία είναι τρομερά ρομαντική.

Μέσα στα σάπια όνειρα που ζω,οι εικόνες του μυαλού μου έχουν το παράπονο της απουσίας σου.
Ραγισμένες και τσαλακωμένες βυθίζονται στο σκοτάδι.Τα φώτα κλείνουν,η μουσική δεν σταματά
και 'γω δεν προχωράω παρακάτω.Κοιτάζω την μίζερη ζωή μου και ξαφνικά συνειδητοποιώ πως το
μόνο πράγμα που κατάφερα είναι ότι ταλαιπώρησα και βασάνισα πάρα πολύ τον εαυτό μου.
Αντιμετωπίζοντας τις αναμνήσεις το μόνο που καταφέρνεις είναι να χάσεις σύντομα τα κομμάτια
σου,μη ικανός να τα ενώσεις ξανά.Καθόλου βήματα στο χαμόγελο ..ο δρόμος μοιάζει άδειος.

Μερικές φορές η δυστυχία είναι τρομερά ρομαντική.Τόσο πολύ που τρομάζω με τον εαυτό μου.
Γιατί να είμαι τόσο διψασμένος; - παρακαλώ εξαφανίσου.Από τις σκέψεις,το εγώ μου,το παρελθόν μου.
Ένα ψέμα σε όλο αυτό το αληθινό δίχως να μπορώ να το διαγράψω.Αν μείνω θα πνιγώ στις στάχτες μου.
Κρατώντας την τελευταία μου ανάσα ,όλα μοιάζουν ψεύτικα ,χαμένα.Σπασμένα κομμάτια ξανά εδώ.
Χαράματα στο δρομάκι της γειτονιάς,πετυχαίνω τον εαυτό μου στον καθρέφτη να αναρωτιέται :
"Και σε τι ωφέλησαν τα όνειρα που κάνω;" Συνήθως καταστρέφονται με ένα μόνο άγγιγμα μου.
Τα αστέρια πάντα πέφτουν .. σβήνουν και χάνονται ..όπως τα ίχνη σου που εξαφανίστηκαν.
Μα όταν χτυπά η καρδιά,η λογική κάνει πίσω | μόνο σε τραγούδια σε χωράω πια.
Ο έρωτας είναι δολοφονικός και συναισθηματικά καταστροφικός.
Τόσες αγκαλιές ..το πρώτο μας φιλί θέλω να νιώσω ξανά.
Σε σκέφτομαι.Άραγε να κάνεις και 'συ το ίδιο;


1 σχόλιο: