Μέρος Α' (δεν κοιτάζω πίσω ξανά)

Απερίγραπτες εικόνες οι ώρες μακριά σου.
Το σκοτάδι με τυλίγει καθώς τα βράδια δεν τελειώνουν.
Σκέψεις όμορφες κοιτάζοντας τα αστέρια στον δικό σου ουρανό.
Η αγκαλιά και το φιλί σου απομακρύνουν το σκοτάδι μου.
Είναι σαν να αγγίζεις το γρασίδι για πρώτη φορά,τόσο αγνό
τόσο τρυφερό και δροσερό ,σαν εσένα.

Μου λείπει αυτό το χαμόγελο που μου δίνει δύναμη να ζω και
οι μέρες περνάνε κουραστικά αργά περιμένοντας ..
Αν και ο χρόνος σταμάτησε εκείνη την στιγμή.   : /

Και απλά η σκέψη μου σε φέρνει πιο κοντά.
Και αν χαθείς και αν με ξεχνάς θα είσαι μια ξεχωριστή
και όμορφη ανάμνηση στο μυαλό.